 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Карысьць ня ў золаце набытым,
Ня ў тым, што маеш кадыляк,
Не над карытам-дабрабытам
Лунае шчасьце, мой зямляк!
Ты нападаеш на калегу
I сыплеш жорсткую жарству...
Калега-ж твой пяе кунегу,
Кладзе паклоны хараству.
Ён любіць сонца, сьмех дзявочы,
I кіпарысы на паўдні.
Пяе пра вёсны, вусны, вочы
I пра вячорныя агні.
Яму й на Капры сьняцца хаты,
Лясы і качкі над вадой.
Пачуцьцяў скарб ляжыць багаты
Ў душы заўсёды маладой.
Яму і ў чорныя часіны
Ярма, няшчасьцяў і вайны
Цьвілі сьняжынкі, як язьміны,
I ён ад вершаў быў п'яны.
I ён случанкі падарунак -
Прыгожы тканы паясок,
Дарожны кій і дзедаў клунак,
I краю нашага пясок,
I з поля белыя рамонкі,
I па радзіме боль-тугу
У запаветныя балонкі
Прынёс на чыстую вагу.
Вось тут ягонае багацьце!
Такое маюць случакі!
Бярэце! Голасна чытайце
Жывыя звонкія радкі.
У іх гаворыцца адкрыта:
Паэт, свой талент ня душы!
Твой скарб ня там, на дне карыта,
А ў глыбіні людзкой душы.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
